Znaczenie wyrazu „klasycyzm”

Znaczenie wyrazu „klasycyzm”.

Termin „klasycyzm” wywodzi się od łacińskiego słowa classis, którym w starożytnym Rzymie określało się klasę majątkową (obywatele najbogatsi, a więc w ówczesnym, klasowym podziale „najlepsi”). Następnie słowo to oderwało się od swoich socjologicznych źródeł: zaczęto posługiwać się nim dla oznaczenia najdoskonalszych, najwyższych przejawów ludzkiego dążenia w zakresie kultury i sztuki. Szczytowy okres w dziejach sztuki greckiej, V wiek p.n.e., nazwano okresem klasycznym. Termin „klasyczny” stosuje się także wobec sztuki i kultury renesansu nie tylko dlatego, że odwoływały się one często do starożytnych źródeł, lecz przede wszystkim dlatego, że stanowiły najwyższy wzlot ludzkich ambicji i umiejętności w dobie nowożytnej.

Być może przyszli badacze kultury i sztuki wieku XX odnajdą również i w naszej epoce okres klasyczny, ale do tego potrzebny im będzie dystans taki, jaki my posiadamy wobec kultur minionych.

Tak więc stwierdzić można, że każda epoka w rozwoju swoich duchowych i twórczych możliwości posiada okres najwyższych osiągnięć, czyli tzw. okres klasyczny. Terminem natomiast „sztuka klasycystyczna” określamy taką sztukę, której zespół cech treściowych i formalnych nawiązuje do kultury i sztuki greckiego i rzymskiego antyku. Okres klasycystyczny, przypadający na lata od ok. r. 1760 do ok. r. 1830, wyraził się w dziełach architektury, w malarstwie, rzeźbie i wytworach rzemiosła artystycznego.